
Ya me cosí los párpados para que mis ojos no te busquen en las sombras
y derramé aceite hirviendo en mis oídos para no escuchar más tu voz.
Troceé mis piernas para no salir corriendo en tu busca
y quemé mis manos para borrar cualquier rastro del tacto de tu piel.
Asesinada ya la esperanza seré por siempre feliz...
No creas......todavia te queda borrar tu subconsciente
ResponderEliminarQuizás sean métodos muy drásticos pero sin duda a veces, necesarios.
ResponderEliminarYo rompí sus recuerdos y se me rompió el corazón...Pero hay que pegar los pedazos y seguir.
ResponderEliminarai nena.... espero que només sigui "ficció", m'ha semblat massa trist el que he llegit, però impresionat, com sempre....
ResponderEliminar*Et deixo un bon munt de petons, per si et fan falta i un somriure ben gran :)
¿Qué horror!, masoquismo puro.
ResponderEliminarAceite hirviendo en los oídos...brrrr
¿Estás ya mejor?
Por cierto, el martes estaré por ahí.
Este comentario ha sido eliminado por el autor.
ResponderEliminareres un animal
ResponderEliminarUn poco drástico pero a veces es posible que haya que actuar con firmeza. Sí.
ResponderEliminarBicos.