sola?


Vuelves de repente y me sorprendo,

pero me sorprendo más de sorprenderme

pues ya te esperaba.

Y ahora?

Si me cuelgo de tus ojos,

me volveré mágica?

Si escucho tu voz,

me desharé como hielo al fuego?

Ni se te ocurra rozarme

porque te devoraré a besos.


(y volveré a quedarme sin ti)


17 comentarios:

  1. Que sensación tan agridulce la de esperar algo con tanta ansía que no quieres que llegue nunca.

    Un abrazo

    ResponderEliminar
  2. Debería rozarte.
    A ver si es verdad.

    :P

    Besos.

    ResponderEliminar
  3. Siempre vuelve a la mente...Siempre!
    Al menos, si volviera de verdad, podría uno batallar e incluso, con un poco de suerte, ganar la batalla desterrando para siempre el deseo propio de lo que no termina uno de sentir.
    Puff...qué lio me he hecho con la interpretación que doy a tu texto...
    Me perdonas?
    :D



    Un besito


    Lala

    ResponderEliminar
  4. Sorprendente ese sorprenderse de las sorpresas.
    Quizás eso sea algo que saben bien hacer quienes esperan el roce que liberará todas las ansias.

    Besos.

    ResponderEliminar
  5. Una incomprensible agonía, ésta, la del juego de dos…

    ResponderEliminar
  6. sí es raro sorprenderte de sorprenderte, pero todo puede sucecer :)
    feliz semana!!

    ResponderEliminar
  7. €stnom, que maco tot el que escrius noia, la darrera frase es bestial.... m'has fet esgarrifar.... ains, l'amor i el desitg, oi? Bon cap de setmana i un petó gran :)

    ResponderEliminar
  8. No me sorprende la belleza de tus letras...

    Te abrazo
    MentesSueltas

    ResponderEliminar
  9. La soledad no es buena consejera. Pero tus letras dictan consejos: recibir el beso, aunque luego duela (dolera de todas formas)

    besos silenciosos

    ResponderEliminar
  10. mmmmm.. intenso tu texto... veo la escena y me quedo con la duda de qué escogería. Me gustó!

    ResponderEliminar
  11. Yo sólo deseo que seas feliz por eso, calibra si compensa el roce.
    Me encanta siempre lo que escribes.
    Un beso grande

    ResponderEliminar
  12. No dejes nunca de sorprenderte, Montse.

    Recuerdo cuánto me gustaba cuando salías y comentabas los comentarios, y cuánto me he reído contigo y cuántos buenos ratos he pasado por aquí.

    Besos, preciosa.

    Que no te den jaque mate, no , me gustan nada los peones..

    ResponderEliminar
  13. no, no me gustan nada... quise escribir

    ResponderEliminar
  14. Mejor que le devores, aunque se vaya, porque volverá de nuevo a tí, es la mjeor salida, para el dilema que bellamente nos planteas.
    Volverás a esperarle, para volver a disfrutarse.
    Besos.

    ResponderEliminar
  15. Mira, yo no lo dudaría ni un instante…ñam…ñam…ñam…

    Un beso

    ResponderEliminar
  16. Buscando en el baúl de los recuerdos, cualquier tiempo pasado nos parece mejor...

    ResponderEliminar

♥caricias♥